اين دل تنگم كند هر دم هوايت يا حسين            

روز و شب نالم ز عشق كربلايت يا حسين          

كربلايت يا حسين شد قبله‌گاه عاشقان

قبله‌گاه عاشقان و پايگاه عاشقان

بوده از روز ازل هم وعده‌گاه عاشقان

آمدي خوش در زمين وعده‌گاهت يا حسين

كربلايت يا حسين منزلگه جانان شده

كربلاي پر صفايت روضه‌ي رضوان شده

هر كه آمد در عزايت ديده‌اش گريان شده

اي به قربان تو و بزم عزايت يا حسين

كربلا شد قبله‌گاه عاشقان حق پرست

هر كه شد عاشق، ترا داد اندرين ره پا و دست

هر كه آمد در عزايت با دو چشم‌تر نشست،

شامل او مي‌شود لطف خُدايت يا حسين

كربلايت قبله‌گاه اهل ايمان گشته‌است

خاك قبرت توتياي چشم حوران گشته‌است

نام نيكت مرحم قلب پريشان گشته‌است

جان فداي تربت معجز نمايت يا حسين

در مناي عشق جانان، خوش تن و سر داده‌اي

شبه روي مصطفي، شهزاده اكبر داده‌اي

ساقي طفلان، ابوالفضل دلاور داده‌اي

با عليّ ِاصغر شيرين لقايت يا حسين

جسم پاكت بر زمين افتاده بر روي تراب

عرش گفتا بر زمين يا ليتني كُنت تراب

ناله كردي از عطش ياللعجب در جنب آب

مي‌رسد بر گوش جان‌ها، ناله‌هايت يا حسين

يا حسين «بامشكيَم» ،هستم گداي كوي تو

آرزو دارم ببوسم خاك عنبر بوي تو

هست و در روز جزا چشم خلائق سوي تو

دستگيري كن شها از اين گدايت يا حسين

 

 

از کتاب ۴۰نوحه عاشورایی

نوشته شده در چهار شنبه 28 دی 1390برچسب:,ساعت 12:29 توسط ليلا | 3 نظر |